راهکار ساختمان هم وند در مواجهه با کووید-۱۹ (سومین رقابت معماری)
جز ۱۰ طرح برتر
یک روز صبح که اهالی روستا برای رفتن به سر کار در شهرهای اطراف از خانه خارج می شوند، اتفاق عجیب رخ داده و آنها می بینند که خارج شدن از روستا امکان پذیر نیست! ماشین‌هایشان در محدوده‌ی خاصی از روستا خراب می شود، تمام راه‌های ارتباطی با شهرها و روستاهای اطراف، تلفن‌ها، اینترنت و سایر راه‌های ارتباطی قطع می شود و اهالی شاتیون عملا در روستا حبس شده‌اند. اهالی شاتیون که صبح زود بیدار شده بودند، به سمت تلفن‌ها، تلویزیون‌ها و کامپیوترهایشان هجوم بردند. هیچ چیز کار نمی کرد.
آنها همچنان انگار در جزیره‌ای در محاصره‌ی آب‌های خطرناک گیر افتاده بودند. سرخوشی شب گذشته محو شده بود. دوباره هرکدام بیرون زدند تا گپ بزنند، خبر بگیرند و خاطر جمع شوند؛ یاوه بافی‌ها یکی بی معنی تر از دیگری به وجود می آمدند، می‌چرخیدند، از بین می‌رفتند و دوباره جان می‌گرفتند. برخی می گفتند وقتی همه چیز تمام شود اقامه‌ی دعوا خواهند کرد بدون اینکه بدانند علیه چه کسی.
روستای محوشده روایت مردمانی است که ناگهان به بلایی دچار می شوند که از کل دنیا جداشان می کند. همه جویای علت حادثه هستند اما کسی دست پر برنمی گردد. در روزهای نخست، وحشت اجازه هیچ اقدامی به اهالی نمیدهد و اندک اندک با مشکلاتی روبه رو می‌شوند که از آن بی‌خبر بودند: کمیابی و نایابی. به سوی کلیسا هجوم می برند اما وقتی کشیش نیز نمی تواند توضیحی باورپذیر بدهد، کلیسا اندک اندک خالی و خالی تر می شود. هر کس می کوشد گلیم خودش را از آب بیرون بکشد. کسانی می میرند و کسانی نیز به قعر دره خفت و دریوزگی سقوط می کنند.
پیشرفت‌های تکنولوژی و گسترش راه‌های ارتباطی اگرچه به انسانها رفاه بیشتری می بخشد و امکان پیوستن به یکدیگر را در آنها افزایش می دهد، اما در عین حال این تهدید هم همواره وجود دارد که اگر از بین برود چه خواهد شد؟ و آدم‌ها را در محیطی محصور و دور از هم چه خواهند کرد؟ تصور چنین فضای آخر زمانی تکان دهنده و شاید پر از وحشت باشد؛ این که آدم‌ها یک روز صبح از خواب بیدار شوند و ببینند که امکان ارتباط با هیچ نقطه ی دیگری از دنیا را ندارند و تنها می توانند با مردم محله و شهر خود رابطه برقرار کنند. شکی نیست که امکان برقراری رابطه، در وضعیت عدم حضور فن آوری‌های ارتباطی بسیار سخت خواهد بود.
