راهکار ساختمان باوان در مواجهه با کووید-۱۹ (سومین رقابت معماری)
ایده اصلی پروژه خلق فضاهای اشتراکی، روباز، چندعملکردی و سبز در طبقات مختلف در مجاورت فضای مسکونی می‌باشد. این فضاها ضمن اینکه امکان ترکیب در زندگی روزانه ساکنین برای عملکردهای مختلف را دارد، با توجه به جمعیت کنترل شده ساکنین، قابلیت کنترل و اعمال پروتکل‌های لازم در مواقع ضروری را خواهد داشت.
بدیهی است چنین سرفصل‌هایی در شرایط معمولی به ارتقا کیفیت فضایی مجموعه منجر خواهد شد و در صورت تداوم بحران‌هایی نظیر بیماری‌های همه‌گیر، امکان باز‌زنده‌سازی روانشناختی و روحی ساکنین مجموعه را تسهیل می‌سازد. جهت خوانایی فضایی و قرار گرفتن در جریان زندگی روزانه ساکنین، از فضای مشاع طبقات امکان اتصال و پیوستن به حیاط‌های مذکور میسر شده‌است.
با تعبیه پله و اتصال این حیاط‌ها به یکدیگر به نوعی پیوستگی فضایی و هم‌زمانی در لایه‌ای ثانویه در پیرامون کالبد حجم به وجود آمده است. دسترسی به این لایه ثانویه به گونه‌ای سامان داده شده که از محورهای عمودی و افقی پروژه امکان پیوستن و حرکت در آن میسر باشد.
در دوران پساکرونا تغییرات قابل توجهی چون خانه نشینی، دوری از اجتماعات، دورکاری و امثالهم درسبک زندگی انسان نمایان خواهد شد که همه و همه نشان از نوعی سبک زندگی جدید با محوریت درون‌گرایی و زندگی خانوادگی می‌باشد. در این الگوی جدید خانه “به معنای فضای درون نگر و صمیمی؛ به عنوان مرکز و محور زندگی و رفع نیازهای اجتماعی بصورت توامان، بازتعریف می‌گردد و رفع احتیاجات ضروری خصوصاً از منظر روحی و روانشناختی در آن اولویت خواهد داشت.
