راهکار ساختمان ۶روی ۴ در مواجهه با کووید-۱۹ (سومین رقابت معماری)
رتبه ی پنجم رقابت معماری
نقش فضای باز در شکل‌گیری پروژه:
زمینه، در چند محور متنافر خوانده میشود. نتیجه خوانش همزمان آنها، ناگزیر پیچیده است. “شش روی چهار” میخواهد با روش پاسخ مستقیم به این مسائل متنافر، روی هم انباشتن این پاسخها و اعمال راهکارهای خلاقانه و موثر در ترکیب آنها، موضوعات پیچیده‌ی زمینه را در غالب یک شیء خلاصه کند. شاید از این طریق بتواند منافع گروه بزرگتری از بهره‌وران مستقیم و غیرمستقیم را فراهم کند. بنابراین در میانه راه میایستد، در میانه راه طراحی و دیاگرام ، استراتژی و پرداخت.
این میانداری، در همه جوانب اهمیت پیدا میکند؛ دوگانه کاربر بیرونی(شهر) و کاربر درونی(خانه) از یکسو و موضوع نقد قدرت در مساله‌ی ارتفاع از سوی دیگر. آیا واحدهای پایینتر میتوانند واجد ارزش فضایی متمایز باشند؟
آنچه قربانی میشود یکپارچگی است، “شش روی چهار” ، با از خودگذشتگی یک دوگانه متنافر را بازتاب میدهد. وضعیت همسایگی دلیل کالبدی این دوگانگی است که در ارتفاع محقق میشود. قسمت پایین رو به درون دارد، به گفتگو با بافت بلافصل مینشیند و به منظور هماهنگی با منظر شهری و کاهش آلودگی صوتی متخلخل میشود ، با تعریف چهار بلوک مجزا (مانند دانه های همسایگی) با دسترسیهای مستقل، در بعضی از طبقات آپارتمانهای تک واحدی ایجاد میشود.
در قسمت بالا، شکل گفتگو متفاوت میشود؛ مشابه بلوکهای مرتفع آپارتمانی دیگر، توده‌ای یکپارچه تولید میشود که علاوه بر دریافت حداکثر نور و منظر، از تعریف میان-توده خارج شده و به مسائل متعددی از جمله نماهای جانبی پاسخ میدهد.
