انواع معماری داخلی
معماری داخلی یک علم تاریخی است که ریشه ی آن را می توان آن را تا مجسمه ها، منسوجات، نقاشی های دیواری و پوست حیوانات خانه های مصر باستان دنبال کرد. بسیاری از آثار هنری معروفی که اکنون در موزه‌ها و گالری‌های سراسر جهان به نمایش گذاشته می‌شوند، ابتدا به عنوان آثار طراحی و معماری داخلی از آن ها یاد می شد.
علم معماری داخلی به اندازه یافتن سرپناه برای بشریت ضروری است. این چیزی است که ما طی قرن ها شاهد تکامل آن بوده ایم. در حالی که سنت‌ها و سبک‌های دکوراسیون داخلی به شدت از نقطه ی شروع خود تغییر کرده‌اند، اغلب از دهه‌ای به دهه دیگر قابل تشخیص نیستند که این یک اصل غیر قابل انکار است. معماری داخلی، در یک سطح اساسی، در مورد اتحاد یک فضا با انسان هایی است که در آن زندگی می کنند: گره زدن هدف با فرم برای ایجاد زیبایی خاص و فردی.
معماری داخلی اغلب با دکوراسیون داخلی اشتباه گرفته می شود. در حالی که آنها شامل نقاط مشابه هستند و از بسیاری از اصول مشابه پیروی می کنند ولی از نظر مفهومی متمایز هستند. معماری داخلی یک عمل آکادمیک که اغلب با همکاری طراحی انجام می شود، تکامل یافته است.
جایی که دکوراسیون داخلی یک فضا را تجهیز می کند، معماری داخلی یک فضا ایجاد می کند. طراح اغلب معمار نیز هست یا حداقل در مراحل برنامه ریزی و پیش نویس ساخت و ساز ونوسازی نقش دارد. این به طور طبیعی از دکوراسیون داخلی شکل گرفته است، به این منظور که که یک مبلمان بدون دخالت در طراحی یا بازسازی ساختمان، نقطه ای برجسته از ساختمان را انتخاب می کند که با فضا کار می کند.
این بدان معنا نیست که دکوراسیون داخلی یک عمل ساده تر از معماری داخلی است. در واقع، اغلب ممکن است برعکس باشد، سبک دادن به یک فضای انعطاف ناپذیر می تواند بسیار چالش برانگیز باشد. با این وجود، معماری داخلی به طور کلی به عنوان یک عمل دقیق تر و آکادمیک با تمرکز بر تئوری پشت جذابیت بصری در نظر گرفته می شود. اصول رایج معماری داخلی شامل سه قانون ، تئوری رنگ و ایجاد خطوط برداری در یک فضا که ممکن است بر اندازه ظاهری تأثیر بگذارد می باشد.
حال به بررسی انواع معماری داخلی شناخته شده در جهان می پردازیم:
معماری داخلی مسکونی
معماری داخلی مسکونی به وضوح برای معمار داخلی و ساکنین بسیار آزادتر و شخصی تر از سایر انواع معماری داخلی است. در واقع، خانه هایی که به طور ناخودآگاه توسط ساکنان خلاق و بدون قوانین تزئینی استاندارد طراحی شده اند، اغلب زیباترین خانه ها هستند. برخی ملاحظات برنامه‌ریزی و عملکردی در هر محل سکونت ثابت هستند، و اگرچه ممکن است ساکنینی که می‌خواهند به شدت فردگرا باشند، نادیده گرفته شوند، اما می‌توانند حداقل دستورالعمل‌های اساسی را ارائه دهند.
در برنامه‌ریزی خانه‌ها یا آپارتمان‌های مدرن باید موقعیت برخی نیازها در ارتباط با نیازهای دیگر در نظر گرفته شود. فضای ناهار خوری باید نزدیک محل تهیه غذا باشد و قسمت آماده سازی غذا باید در ورودی باشد که برای آوردن مواد غذایی و حذف زباله ها استفاده می شود. دسترسی به محل خواب کودکان نباید از طریق محل اتاق خواب بزرگسالان باشد. دسترسی به حمام باید نزدیک به اتاق خواب باشد و نباید از طریق فضاهای نشیمن یا غذاخوری باشد.
چیدمان مبلمان برای یک فضای نشیمن باید سبک زندگی و ترجیحات ساکنین را در نظر بگیرد. اگر فضایی برای جوانان در نظر گرفته شده باشد، ممکن است هیچ صندلی دیگری به جز زمین در نظر گرفته نشود، اما برای سرنشینان محافظه کارتر یا مسن تر، صندلی راحت برای گفتگو و سایر فعالیت ها ضروری است.
خانه‌هایی با پلان باز (نشیمن، غذاخوری، امکانات غذاخوری بدون اتاق‌های مجزا) برای برخی افراد بسیار عالی و زیبا عمل می‌کنند، اما ممکن است برای خانواده‌ای با تعداد زیادی فرزند و در عین حال تمایل به حفظ حریم خصوصی، پاسخ ایده‌آلی نباشند. نیازهای ذخیره سازی ویژه ای که باید برای بسیاری از خانه ها در نظر گرفته شود، از قفسه کتاب گرفته تا محل نگهداری دوچرخه، از امکانات برای موسیقی ضبط شده تا ذخیره سازی تجهیزات ورزشی متفاوت است. چنین امکاناتی اغلب می تواند توسط طراحان داخلی اضافه شود، اگر توسط معمار ارائه نشود.
انواع مختلفی از اقامت وجود دارد، و هر یک ممکن است نیاز به رویکرد متفاوتی داشته باشد، تا حدی بر اساس ملاحظات اقتصادی. خانه خصوصی متعلق به ساکنین نه تنها طراحی های داخلی و سایر ویژگی های طراحی دائمی (نور، کفپوش، و غیره) را تضمین می کند، بلکه به طور کلی، به طور طبیعی به هر چیزی که در تخیل طراح و بودجه مالک باشد، کمک می کند. آپارتمان‌های تعاونی در شهرهای بزرگتر رایج هستند و آنهایی که به طور کامل توسط مالکان خریداری می‌شوند، تا زمانی که ساختار ساختمان دستکاری نشود، قابل طراحی و تغییر هستند. معمولاً در آپارتمان‌ها یا خانه‌های اجاره‌ای، رویکرد متفاوتی در نظر گرفته می‌شود. تغییرات عمده و اثاثیه خاص و سایر ویژگی‌های توکار، سرمایه‌گذاری ضعیفی از سوی مشتری تلقی می‌شود و معمولاً توسط صاحبخانه‌ها مورد بی‌اعتنایی قرار می‌گیرد.
در گذشته، مشاوره های حرفه ای برای اقامتگاه ها اساساً برای مشتریان ثروتمند محفوظ بوده است. این منافع خصوصی اغلب نمادهای موقعیت بود، و اثاثیه تا حد زیادی اثاثیه سنتی و عتیقه بود. بهترین خانه‌هایی که با تزئینات طراحی شده‌اند، فضای داخلی موزه‌مانند و معتبری هستند که در واقع فقط افراد بسیار مرفه قادر به خرید آن هستند. (با این حال، اکثر فضاهای داخلی این بناها، از بازتولید و تقلید تشکیل شده اند و ارتباط چندانی با طراحی و معماری خوب ندارند.)
امروزه، طراح و معمار به جای محدود شدن به خدمات ثروتمندان، فرصتی گسترده و مهم در جنبه‌ای کاملاً متفاوت از فضای داخلی مسکونی دارد که عبارتند از مسکن انبوه و مسکن کم درآمد. اگرچه تنها در سال‌های اخیر برخی از طراحان و معماران خود را در این زمینه درگیر کرده‌اند، با توجه به نگرانی فزاینده در بخش دولتی و خصوصی برای تأثیرات محیطی، این زمینه باید فرصتی رو به رشد برای به چالش کشیدن کار خلاقانه ارائه دهد. چنین معماران وطراحانی، و همچنین در جهت کمک به ایجاد فضاهای قابل سکونت بیشتر برای افرادی که بودجه مسکن محدودی دارند، می توانند در انتخاب اثاثیه ساده، مستحکم، جذاب و کاربردی نیز به ساکنان کمک کنند. یک مشکل عمده برای بسیاری از افراد، در سطوح مختلف درآمد، هزینه بالای اثاثیه است. اشتباهات در تصمیمات و قضاوت بسیار پرهزینه است که نمی توان آنها را کنار گذاشت و بنابراین باید تحمل کرد. کمک متخصصان می تواند این مشکل را به حداقل برساند و همچنین خانواده های کم درآمد را از وادار شدن به خرید مبلمان اقساطی با کیفیت و طراحی بی کیفیت در امان نگه دارد.
معماری داخلی عمومی
اگرچه بسیاری از معماران و طراحان به طراحی داخلی مسکونی مشغول هستند، اما از سال ۱۹۵۰ تغییر قابل توجهی از این حوزه ایجاد شده است و این متخصصان بیش از هر زمان دیگری در طراحی فضاهای عمومی، سازمانی و تجاری کار می کنند. برنامه ریزی فضایی برای شرکت های تجاری، سازمان های دولتی و موسسات جنبه مهمی از نظر طراحی دفاتر دارد و در درجه اول به برنامه ریزی، تخصیص فضاها و ارتباط بین دفاتر، ادارات و افراد مربوط می شود. مرحله زیبایی شناسی یا طراحی با درجه اهمیتی که مشتریان به دفاتر می دهند متفاوت است. در یک شرکت بزرگ، قسمت های اداری، حسابداری یا بایگانی از نظر روشنایی، کارایی، فضا و عملکرد به خوبی طراحی شده اند، اما دارای ویژگی های کاربردی کمتری هستند. از سوی دیگر، دفاتر اجرایی، قسمت‌های پذیرایی و اتاق‌های کنفرانس اغلب به‌طور مفصل و مجلل طراحی می‌شوند، زیرا به عنوان نماد برای شرکت‌ها و همچنین نماد وضعیت برای ساکنان آنها عمل می‌کنند. تصمیمات مربوط به اندازه دفاتر و اثاثیه آنها اساساً از طریق ملاحظات عملکردی گرفته می شود. یک مدیر اغلب باید گروه هایی از افراد را در دفتر خود جا دهد. یک مدیر بخش یا کارمند به ندرت به بیش از یک یا دو صندلی اضافی نیاز دارد.
برنامه ریزی پیش از معماری آنقدر اهمیت پیدا کرده است که بسیاری از شرکت های طراحی این خدمات را ارائه می دهند. از طریق مطالعه و تجزیه و تحلیل دقیق، می توان به استانداردهای دفاتر معمولی، روابط دفاتر و بخش ها با یکدیگر، نیاز به انعطاف پذیری و ذخیره سازی و بسیاری از جنبه های دیگر کار در یک کسب و کار معین دست یافت، و سپس چنین مطالعه ای به برنامه تبدیل می شود و در معماری و طراحی ساختمان های جدید بکار گرفته می شود. هنگامی که شرکت های واقعا بزرگ یا سازمان های دولتی درگیر هستند، مطالعات فضایی و پلان بنا قبل از طراحی واقعی ممکن است چندین ماه یا حتی سال ها طول بکشد.
یک نوآوری نسبتاً جدید در طراحی اداری به عنوان چشم انداز اداری شناخته می شود. ممکن است در شرایطی ظاهر یک فضای منظره، آشفته و در هم بر هم به نظر برسد. با این حال، در واقع، این سیستم در دهه ۱۹۶۰ توسط یک تیم آلمانی از مشاوران برنامه‌ریزی و مدیریت که با استفاده هوشمندانه از فناوری رایانه‌ای برای رسیدن به روابط قابل پیش‌بینی بین افراد و بخش‌ها در یک ساختار سازمانی مشخص، توسعه یافت. چشم انداز اداری همچنین هزینه های بالای ساختمان و نیاز مداوم به تغییر در شرکت های بزرگ را در نظر می گیرد. راه حل ارائه شده توسط این برنامه ریزان ساختن دیوارهای دائمی سنتی و دفاتر خصوصی نبود، بلکه چیدمان یک فضای باز بزرگ در یک طرح کاملاً کاربردی بود. تقسیم بندی بین افراد و بخش ها توسط صفحه نمایش های مستقل ایجاد می شود و برای بیشتر کردن فضا از گیاهان نیز استفاده می گردد. پس از محبوبیت قابل توجه در اروپا، از منظر اداری در چندین تاسیسات اصلی در ایالات متحده استفاده شده است، اما شکاکانی وجود دارند که ادعاهای اساسی حامیان منظر اداری مبنی بر اینکه فضای کمتری مورد نیاز است و دموکراتیزه شدن حاصل از آن روحیه، کار و رابطه بین کارکنان بهتری ایجاد می کند را زیر سوال می برند.
جالب است بدانید که حتی در برنامه‌ریزی‌های اداری مرسوم نیز در مورد اینکه آیا ساکن یک دفتر باید در طراحی آن دخالت داشته باشد یا نه، اختلاف نظر وجود دارد. معماران و طراحان تمایل دارند بر اتخاذ همه تصمیم‌ها پافشاری کنند و مدیریت معمولاً از این دیدگاه حمایت می‌کند، اما روان‌شناسان، در میان دیگران، توصیه می‌کنند که مشارکت بیشتر فرد با محیط شخصی‌اش مطلوب است.
معماری داخلی دولتی
ویژگی بارز معماری داخلی ساختمان‌های عمومی مانند اتاق دادگاه، سالن اجتماعات (در همه سطوح دولتی از جمله سازمان ملل)، تالارهای شهر و ساختمان‌های فرهنگی این است که مصرف‌کننده از مشارکت در تصمیم‌گیری طرح محروم است. دیگر اینکه در همه موارد معماری داخلی سعی می کنند یک تصویر یا نماد بسیار مشخص ارائه دهند. ساختمان‌های دولتی، به‌ویژه در گذشته، به گونه‌ای طراحی می‌شدند که هم از نظر ترکیب معماری و هم در برخورد داخلی با فضاها، ظاهری باشکوه، حیرت‌انگیز و حتی اندکی شوم ارائه می‌کردند. برای قرن ها، سنگ مرمر و سقف های بلند عناصر معماری با ابهت سنتی بوده است.
معماری داخلی سازمانی
مدارس، بیمارستان‌ها و دانشگاه‌ها نمونه‌هایی از موسسات هستند که اکنون به طور گسترده از خدمات طراحان داخلی و معماران استفاده می‌کنند. بسیاری از دانشگاه ها دارای طراحانی هستند که با بسیاری از نیازهای طراحی موسسه، از فضاهای اداری گرفته تا خوابگاه ها، سروکار دارند. برخی نیازهای سازمانی، مانند اتاق‌های عمل در بیمارستان‌ها، کاملاً کاربردی هستند، با این حال اتاق‌های بیماران و بسیاری دیگر از امکانات بیمارستانی بسیار در محدوده طراحی داخلی قرار دارند. با این حال، تا همین اواخر، چنین درگیری رایج نبود و معمولاً به یک فضای استریل و کسل کننده به عنوان “شبه بیمارستان” اشاره می شد. شناخت بیشتر تأثیر محیط بر رفتار انسان، تأکید بیشتری بر طراحی داخلی برای همه انواع فضای داخلی سازمانی ایجاد کرده است. در واقع، اگرچه تاکنون کار کمی از سوی طراحان در مؤسسات کیفری انجام شده است، اما پیش‌بینی مطمئنی وجود دارد که در مدت کوتاهی نسبت به کیفیت محیطی این مؤسسات نیز توجه قابل توجهی وجود خواهد داشت.
معماری داخلی تجاری
معماران معاصر با فضاهای تجاری مانند فروشگاه ها، هتل ها و رستوران ها بسیار درگیر هستند. بسیاری از معماران و شرکت های معماری در فضاهای بسیار خاص مانند رستوران ها تخصص دارند و برخی دیگر ممکن است در طراحی نمایشگاه های صنعت پوشاک متخصص شوند. اغلب، طراحی یک رستوران، مغازه یا هتل باید با یک موضوع کلیدی باشد. این ممکن است یک تم دریایی برای یک باشگاه قایق بادبانی یا موضوعی بر اساس مصنوعات منطقه خاصی باشد که یک هتل در آن واقع شده است. بدیهی است که تمامی فضاهای تجاری باید به شکلی بسیار کاربردی طراحی شوند. یک فروشگاه با طراحی داخلی زیبا شکست خواهد خورد اگر برای گردش مشتریان، برای نمایش، برای ذخیره سازی و مهمتر از همه برای فروش کار نکند. برخی از این نیازهای عملکردی مشکلات طراحی را ایجاد می کنند. به عنوان مثال، اتاق هتل باید برای استفاده افراد، زوج ها و گروه های خانوادگی طراحی شود. تعمیر و نگهداری نیز عامل مهمی در طراحی فضاهای تجاری است.
معماری داخلی مذهبی
معماری مذهبی به شدت تحت تأثیر مفاهیم نمادین و همچنین آیین ها و سنت های یک ایمان خاص است. بنابراین، طراحان دکوراسیون داخلی مذهبی باید رویکرد خود را بر اساس مجموعه ای از قوانین مقدم بر سایر ملاحظات طراحی قرار دهند. برای مثال، نمازخانه‌های ساده، مساجد و برخی از کلیساهای کاتولیک رومی و ارتدوکس شرقی با منصوبات غنی اصول این ایمان را به روشنی بیان می‌کنند.
معماری داخلی صنعتی
معماری داخلی صنعتی معمولاً شامل طراحان داخلی نمی شود. البته فضاهای صنعتی زیادی مانند کارگاه‌ها، آزمایشگاه‌ها و کارخانه‌ها وجود دارند که توسط معماران و طراحان برنامه‌ریزی شده‌اند و تعدادی نیز وجود دارند که بر برخی ملاحظات زیبایی‌شناختی تأکید کرده‌اند. با این حال، به طور کلی، فضای داخلی صنعتی به عنوان فضاهای کاملاً کاربردی طراحی می شود. به همین دلیل برخی از این فضاها بسیار زیبا هستند. این ممکن است متناقض به نظر برسد، اما، مانند پل یا هواپیمای مدرن، آنها می توانند بدون تلاش آگاهانه برای ایجاد زیبایی بسیار موثر باشند.
معماری داخلی خاص
اگرچه تلاش شد تا انواع فضای داخلی که دغدغه رایج طراحی داخلی است طبقه بندی شود، اما انواع مختلفی از فضاهای داخلی خاص وجود دارد که در مواقعی در حوزه بزرگتر طراحی محیطی قرار می گیرند و در یک دسته بندی خاص یا حتی یک طبقه بندی نمی گنجند. فوق تخصص حرفه ای طراحی حمل و نقل ممکن است بخشی از مهندسی، طراحی صنعتی، بخشی معماری و بخشی از طراحی داخلی باشد. فضای داخلی کشتی ها قطعاً طراحی داخلی است، اما فضای داخلی خودروها، هواپیماها و قطارها اغلب ترکیبی از بسیاری از چندین تخصص هستند. پیدایش هواپیماهای تجاری بزرگ، فضای داخلی هواپیما را از فضای کاملاً کاربردی خارج کرده است، و در واقع، معرفی این هواپیماهای بزرگ، رقابت شدیدی را در بین خطوط هوایی برای ایجاد فضاهایی فراتر از نشستن ایجاد کرده است. همچنین در طراحی حمل و نقل، ساختمان های پایانه مرتبط با سیستم های حمل و نقل هوایی، جاده ای و آبی گنجانده شده است.
یک نمونه کمتر دیده شده، حوزه معماری نمایشگاهی است، حوزه دیگری از معماری که با سایر زمینه ها، از جمله گرافیک و تبلیغات ارتباط برقرار می کند. معماری و نمایشگاه موزه و حفظ و مرمت بناهای تاریخی مربوط به این حوزه است.
واضح است که هر فضای داخلی یا خارجی ساخت بشر تحت تأثیر طراحی یا نبود آن است. مهمتر از فهرستی از انواع مختلف فضای داخلی خاص، این واقعیت اساسی است که طراحان و معماران در تمام جنبه های محیط درگیر می شوند.
ریشه ی معماری داخلی
هنر طراحی شامل تمام اشیاء زینتی ثابت و متحرکی است که بخشی جدایی ناپذیر از داخل هر سکونتگاه انسانی را تشکیل می دهند. بهتر است بدانیم اکثر اقلامی که امروزه به عنوان دسته ی هنری طبقه بندی می شوند و در موزه و نمایشگاه ها به نمایش گذاشته می شوند به عنوان وسایل تزئینی در فضای داخلی خانه در گذشته استفاده می شدند. نقاشی‌ها یکی از همین اقلام تزئینی هستند که معمولاً بر اساس اندازه و غالباً بر اساس موضوع نقاشی سفارش داده می‌شدند. مجسمه سازان سنگ یا برنز اغلب زرگرانی بودند که با انواع فلزات زینتی کار انجام می دادند.
هنرمندان شناخته شده تر استودیوهایی با دستیاران و کارآموزان داشتند و اغلب کار تعاونی انجام می دادند. بسیاری از معماران همچنین طراحی داخلی، از جمله لوازم جانبی مانند مبلمان، سفال، چینی، نقره و فرش را نیز طراحی کردند. نقاشی‌ها اغلب به شکل عکس‌ها هستند که برای آویزان شدن به دیوار در موقعیت خاصی استفاده می‌شوند. نقاشی های دیواری بر روی موضوعات مختلف نقاشی می شدند. در طول دوره سبک باروک در قرن هفدهم، گاهی اوقات نقاشی های دیواری به گونه ای نقاشی می شدند که شبیه به امتداد فضای داخلی به نظر می رسید و باعث می شد جادارتر به نظر برسد. از آینه ها برای همان هدف جهت افزودن فضا به فضای داخلی استفاده شد.
استفاده عمدی از عتیقه جات به عنوان تزئین در بیشتر دوره ها غیرعادی بود. به طور کلی، در خانه‌های قدیمی‌تر، زمانی که دکوراسیون جدید برای تطبیق فضای داخلی قدیمی با مد فعلی انجام می‌شد، اقلام تزئینی قبلی به اتاق‌هایی با اهمیت کمتر منتقل می‌شدند. به این ترتیب بسیاری از عتیقه جات حفظ شده است. بازار هنر از قدیم الایام به منظور ارائه آثار جدید و عتیقه برای دکوراسیون داخلی وجود داشته است، اما در زمان های اولیه بازار آثار قدیمی معمولاً به نقاشی های استادان تحسین شده و کارهای زرگری محدود می شد.
فقط در گذشته اخیر، هر فضای داخلی جز آنهایی که متعلق به ثروتمندان و قدرتمندان است، شایسته توجه تلقی شده است. همچنان مجموعه ای از اثاثیه داخلی گذشته توسط موزه ها و گالری ها در انزوا علمی مورد مطالعه قرار می گیرند. با این حال، تفکیک چنین اشیایی در گالری ها منجر به سوء تفاهم فزاینده از هدف اصلی آنها شده است. و تقسیم هنرها توسط متصدیان موزه به هنرهای زیبا و هنرهای تزئینی (یا صنعتی) کمک کرده است تا عملکرد اصلی اثاثیه داخلی مبهم شود.
تا حدودی نگرش کنونی ناشی از ظهور کلکسیونرهای متخصص از دهه ۱۸۴۰ است. به عنوان مثال، ظروف چینی و نقره دیگر هدف اصلی خود را به عنوان بخشی از اثاثیه منزل برآورده نمی کنند، بلکه در کابینت ها جمع آوری می شوند، زیرا بسیار گرانبها هستند. به همین ترتیب، پیکره های چینی کوچک که در ابتدا بخشی از تزئین میز و بخشی جدایی ناپذیر از یک سرویس بودند، اکنون ارزش زیادی برای استفاده دارند.
مفهوم طراحی داخلی از لحاظ تاریخی به عنوان بخشی از شیوه زندگی کشاورزی مستقر بوجود آمده است. چادرهای مردم عشایر به سختی برای تزئینات دائمی مناسب بودند. اما در میان عشایر آسیای مرکزی، فرش و قالیچه برای تزئین و ایجاد آسایش در چادرها و خانه‌های قابل حمل استفاده می‌شده است که معمولاً به شکل پوشش کف و تخت هستند و اینها شکل اصلی هنر مردمان مربوطه بوده است. قدیمی‌ترین فرش عشایری که در مغولستان مرکزی یافت شد، مربوط به قرن پنجم قبل از میلاد است، اما گمان می‌رود که نقش برجسته‌های سنگی با طرح‌های هندسی متعلق به آشور در قرن هفتم قبل از میلاد بر اساس نقش‌های قالی‌های قبلی باشد.
انسان های اولیه که در غارها زندگی می کردند تا ۲۰۰۰۰ سال پیش دیوارها را با نقاشی تزئین می کردند، اما اینها تقریباً به طور قطع نقاشی های هدفمند بودند تا تزئینات، و هیچ اثری از مبلمان متحرک باقی نمانده است.
تمام این بررسی ها قدمت دیرینه ی معماری داخلی را نشان می دهد که در تاریخ ثبت گردیده. در این مقاله تنها بخشی از تاریخ معماری داخلی و انواع آن گفته شد. با مطالعه در مورد این بحث خواهیم دید که سبک های بسیار زیاد دیگری در حوضه ی معماری داخلی وجود دارد و تنها به گذشته ختم نمی شود و با گذشت زمان سبک های جدیدتری جاگزین خواهد گردید.
