درطی یک سال گذشته در زمینه پاندمی ، اقدامات مشابهی برای جلوگیری از شیوع بیشتر ویروس در سراسر جهان اجرا شده است. این یک بحران گسترده است که به شدت بر فضای زندگی ما تأثیر می گذارد و در نتیجه ، درک ما یا به عبارت بهتر نیازها و نیازهای ما را برای آنچه “خانه” می دانیم تغییر می دهد. یک تغییر ناگهانی در اهمیت و ارزش فضا و کیفیت آن ایجاد می شود. عملکرد تحرک فضایی ، نور طبیعی روز ، آرامش ، بالکن یا تراس ، آشپزخانه ، اما همچنین چیدمان فضاهای (فضای باز) معنای جدیدی پیدا می کند. چگونه می خواهیم به آن نزدیک شویم؟
نمایشگاه “خانه ماندن ، اما چگونه؟” به این سوال می پردازد که چه چیزی یا بهتر بگوییم چگونه می توانیم از بحران کویید-۱۹ یاد بگیریم ، خصوصاً از نظر معماری. نگاهی گذرا به تاریخ معماری نشان می دهد که اپیدمی ها ، بحران ها و فجایع بارها و بارها در برنامه ریزی شهری و معماری تأثیر داشته اند. آیا از بیماری همه گیر کویید-۱۹ نیز انتظار می رود؟ یک مبادله جهانی برای یافتن راه حل های نوآورانه برای یک مشکل در سراسر جهان در این زمان دقیق چقدر مفید و مهم است؟ به دنبال تجربیات اخیر ، مردم چه آرزویی برای آینده معماری دارند؟ در تمام این تصمیمات پیچیده ، باید این سال مطرح شود که سیاست ، معماران و اشغالگران چه نقشی دارند.
فیلومنا، وین را در مرکز اروپا و اصفهان در غرب آسیا – با ثبت شهرهای تاریخی هر دو شهر در فهرست میراث جهانی یونسکو – به عنوان مکان های نمایشی برای تحقیق و تبادل این نمایشگاه که از وین به اصفهان سفر می کند ، انتخاب کرده است
این نمایشگاه با مشارکت: یان بانرجی ، نگار حکیم ، باربارا هولوب / پل راجاکوویچ ، محمد محمد زاده ، معماران PPAG ، آیدا پیرستینگر ، پیتر ریشر ، رابرت تمل همراه است.
این نمایشگاه در وین-اتریش از اول اسفند ماه به مدت دو هفته ادامه داشت و با استقبال خوبی مواجه شد. تیم های شرکت کننده برای دو ماه دیگر راهی اصفهان میشوند و در اردیبهشت ۱۴۰۰ این نمایشگاه را در اصفهان بار دیگر دایر خواهند کرد.
